Dziś odwiedziliśmy miejsce niezwykłe, wprawiające w zamyślenie i zadumę ze względu na swą historię – wielką historię! Można rzec, że jest to miejsce, które budzi pamięć i gubi zapomnienie…

Oświęcim – miasto, które było miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego.  Miasto ma ponad 800-letnią historię i należy do najstarszych piastowskich grodów kasztelańskich w Polsce. Leży w centrum Kotliny Oświęcimskiej, pomiędzy Pogórzem Karpackim a Wyżyną Śląską.

Według zachowanych dokumentów około 1179 r. gród oświęcimski został przekazany przez Kazimierza Sprawiedliwego na rzecz swojego bratanka Mieszka Plątonogiego, księcia opolskiego i raciborskiego. Od tego momentu losy związane były z dziejami Śląska i Małopolski, a w XIV w. również z historią Korony Czeskiej.

W okresie wojen szwedzkich Oświęcim został poważnie zniszczony, a wraz z I rozbiorem Polski w 1772 r. ziemia oświęcimska została wcielona do zaboru austriackiego, aż do 1918 r. Cesarz austriacki tytułował się między innymi, jako Książę Oświęcimia.

We wrześniu 1939 r. miasto zostało zajęte przez Wehrmacht. Oświęcim został wcielony do III Rzeszy dekretem Hitlera z 8 października 1939 r. W czasie II wojny światowej znajdował się tutaj największy niemiecki obóz koncentracyjny i ośrodek zagłady Auschwitz-Birkenau. 17 Stycznia 1945 r. rozpoczęła się ewakuacja obozów w KL Auschwitz, której efektem był marsz śmierci do stacji kolejowej Loslau. W dziesięć dni później 27 stycznia obóz Auschwitz-Birkenau został wyzwolony przez Armię Czerwoną – ok. godz. 15: 00 tego dnia na teren obozu wkroczyli żołnierze 107. Dywizji 60. Armii, dowodzonej przez generała dywizji Wasilija Jakowlewicza Petrenkę. Do dziś pozostaje on symbolem tragicznej historii masowej zagłady 1,1 – 1,3 mln ludzi, różnej narodowości i wyznań. Około 90% ofiar stanowili Żydzi. Drugą nacją wśród ofiar stanowili Polacy w liczbie około 75 tysięcy.